Daha önceki yazımızda belirttiğimiz gibi Kocaelispor sezona
büyük umutlarla girmişti. Başkan Bahri Yavuz adeta seferberlik başlatmıştı.
Seferberlik kelimesini boşuna kullanmıyoruz. Başkan kulübe K.E.V. Sefa Sirmen
Tesisleri'ni kazandırmak için büyük kamuoyu oluşturdu ve mücadele verdi. Ve bu
konuda büyük yol kat etti. Hiçbir zaman sıradan bir kulüp başkanı gibi
çalışmadı. Başkan olarak değil bu kulübün bir taraftarı olarak çalıştı. Büyük
özveri gösterdi. Taraftarına, oyuncusuna, şehrine ilham kaynağı oldu, herkesin
iştahını açtı.
Nitekim Kocaelispor çıkışa geçti. Üst üste maçlar kazandı.
Fakat ligin son haftalarında yaşanan talihsizlikler sonucunda zorlu fikstüre
yenik düşen Körfez ekibi Tekirdağ'da fırsatları tepti ve son dakika golüne
boyun eğdi. Herkesin beklentisi şampiyonluktu. Herkes inanıyordu, kutlamalara
hazırlanıyordu fakat olmadı. Karşılaşmanın ardından herkes hayal kırıklığı
içindeydi. Fakat bu sefer farklıydı. Taraftarlar kadere isyan etmiyordu. Çünkü
mücadele verildiğini gördüler, bir şehrin nasıl ayağa kalktığını gördüler,
amatör ligde stadın nasıl tıklım tıklım dolduğunu gördüler. Dolayısıyla
kimsenin boynu bükük değil. Azim, kulübün en tepesinden; başkanından başlayınca
tabana müthiş bir yansıması oldu. İnsanlar gönülden mücadele edince nelerin
başarılabileceğini gördüler.
2008'de şampiyonluğu kazanan Kocaelispor bazı şeyleri
kaybetmişti. Emekçilerine ihanet etmişti. Kocaelispor bu sezon şampiyonluğu
kaybetti ama Kocaelispor için kaybetti demek zor. Çünkü Kocaelispor
şampiyonluğu kaybettiği sezonda çok şeyi kazandı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder